در جوامع پیشرفته و درحال رشد و توسعه افراد با آرامش خاص زندگی می کنند . آنها فقط به فکر ابداع و اختراعات جدید هستند ، بازی های کودکان به خاله بازی ختم نمی شود ؛ تا مادامی که کودکانی در دست والدین کتاب و ابزار سازندگی مشاهده می نمایند ، آنها نیاز به دنبال معلم بازی یا مهندس بازی هستند . در این جوامع کودکان سوار بر هواپیمای خیال خود گشته و در اسمان لامتناهی اوج گرفته و در بستر نرم ابرها به خواب شیرین کودکانه سر می گذارند . کودکان با برنامه های جشن و شادی چشم به تلویزیون بسته و نماهنگ های شاد برای هم قصه می گویند .
در جوامعی که آرامش را در کوچه پس کوچه های اختراعات بدست می آورند و دولت خود را یک دولت بی طرف اعلام می نمایند ، برای افراد جامعه آسایش و رفاه را به ارمغان می آورد ؛افراد جامعه برای جبران این آسایش به تحصیلات عالیه پرداخته و در رشد فرهنگی و اجتماعی و فرهنگی جامعه شریک می باشند .
سرنوشت هر جامعه را افراد آن جامعه رقم می زنند، افراد جامعه با درایت و ایمان و اعتماد و باور خود را کنار دولت جا داده و برای رفاه خود از هیچ اقدام صحیحی در یغ نمی کنند . شاید زباله ها را در ساعت معین بیرون از منزل بردن برای عده ای خنده آور باشد ، اما به نظر من اولین گام برای مطالبه گری و داشتن جامعه ای سالم دقت کردن و اهمیت دادن به وقت است . گذاشتن زباله ها در سرساعت مشخص ؛ مبارزه کردن به ات و حیوانات ولگرد می باشد ، کمک به کارگران شهرداری و داشتن محیطی سالم و استنشاق هوای پاک .
در نتیجه جامعه پیشرفته نیاز به همفکری و همیاری تمام افراد جامعه را می طلبد .در جوامع پیشرفته بجای ولگردی در وب سایتها و بدست آوردن رزومه و فعالیت دیگران و شمردن اشتباهات دیگران در صدد آموزش در سایه آرامش می باشند ؛جوامع پیشرفته کتابها را با دست لمس کرده و با کتاب دوست صمیمی هستند آنها از کتابخوانی علم و دانش را می طلبند . در حالی که در جوامعی که مردم به جای کتابخوانی ؛ کتاب را ابزار رسیدن به اهداف خود و کسب پست و مقام می دادنند مردم آن جامعه مطالبه گری را به بی حرمتی می کشند ، ولگرد در سایتها برای رشد و تکنولوژی جای خود را به عکس ها و مطالب نا بجا داده است . جوامعی که کتاب را در مسابقات و همایش ها در حد سوال بدانند به تقلب روی آورده و این تقلب از خانواده کوچک به جامعه کشیده می شود.برای کسب درآمد بیشتر فیلمهای توهم زا و جنگ افراز تولید می شود ؛ کودکان بادیدن فیلم ها ، در بازار بدنبال اسلحه گرم و سرد می باشند ، آنها از بزرگترها می آموزند که حرف خود را با دادو فریاد بیان نمایند و برای محافظت از خود اسلحه حمل نمایند . کودکان با کتاب دوست نیستند چون انها دیده اند که تایمی برای کتابخوانی وجود ندارد .کودکان آموخته اند کتاب ابزاری برای رسیدن به امیال است در نتیجه تایم امتحان را تایم تقلب یا رونویسی از روی کتاب می دانند.
انسانها در هر موقعیت و جایگاهی باشند از پوست و گوشت و استخوان تشکیل شده اند؛ مغز آنها نیاز به امواج وانعکاس مثبت دارد ؛ انسانها برای رسیدن به امیال انسانیت نیازمند آرامش و صلح وصفا هستند . انسانها باید بیان خود را با کلام حق طلبانه ابراز ننمایند چون حق از آن همه افراد است .باید یاد گرفت اول حق دیگران را با احترام ادا نمود تا با احترام حق خود را طلب بنماید.
تن بی سر،سربدار گشته
آنکه مرا رها نمود با قلم و نی
می گفت بنویس آنچه میخواهد نی
نوشتم و نوشتیم برزورق عشق
خواندند زورق ها را بهر مالک نی
هیات داشتن بهر این حروف پرحرف
سوزاندن و شکست کاغذ و نی
آنکه مرا واداشت به نوشتن
افسوس فراموش کرد جرات نی
چه جرم سنگینی بود جرم نگارش
می سپردن سرها را بالای نی
بالا رفتن سر بهر مردان هیبت است
آن شه مردان قرآن می خواند بالای نی
حرمتش بسپار برجان و دلت با عشق
اکرمی سوز دلت بنگار با نوای نی
مرا تهدید نمودند به جرم زن بودن که ناتوان و ضعیف و کم طاقت بودن
مرا به طبخ در آشپزخانه به جارو شستن کهنه کودک تمجید نمودن
که تو زن هستی و همچون ریگی کوچک درون رود می چرخی بی هویت بودن
که زن را ناتوان است در امر مدیری که ریگ را در رودخانه سرگردان بودن
که دنیا بهر زن چشم طمع داشت به سرکوب کردن زن در خانه نمودن
خیال خام داشتن که زن ناتوان است که آسیه قدرتش به فرعون بودن
که مریم دختری پاک و منزه در آن دوران مادر عیسی بودن
خدیجه در تجارت یکه تاز بود محمد را در امانت یاور بودن
که فاطمه دخت نبی راه امامت ابتر را بهر محمد نابود نمودن
به قهار بودن زینب در خطابه دردانه دخت علی را اعلام نمودن
که زن آفرت است در گویش کردی با ظرافت دین همسر را تکمیل نمودن
و من زن هستم از سلاله پاکان که زن بودن را با قلم تحریر نمودن
قوی پر توان با دستانی ظریف که در دامانی پاک شیرمردانی پرورش نمودن
که تو غافل مشو از قدرت حق که زن نسل ترا باعشق پرورش نمودن
بگو اکرمی با عشق مادرانه همه ن عالم در راه عشق صادق بودن
روزها کسل کننده و دمق، فقط دنبال بهانه گرفتن و بیرون رفتن از خانه دل افراد را کمی باز می کند ، بیرون از منزل صدای بوق ممتد ماشین ها فریاد بلند بساطی محله ، دعوای عابرها با هم ویراج رفتن موتورها ،باز زندگی را کسل تر می کند و چشم بند مشکی و تاریک را روی چشمان محکمتر جا می گیرد .
با تمام تفاسیر شب به خانه برگشتم و با تمام خستگی دست و صورتم را شستم ، لباس های راحتی پوشیدم و با لبخند به نظافت منزل مشغول شدم ؛ میز ساده را زیبا تزیین کردم و دور هم با لیخند شام را خوردیم ، امشب قصد گله از روزگار را نداشتم ، می دانستم کرایه منزل عقب افتاده ، قبض برق و آب و گاز و تلفن هم آمده تازه سر قسط وام هم رسیده بود ، با تصور کردن این مشکلات نگاهی به چهره زیبای بچه هایم انداختم ؛ لبخندی ملیح زدم سفره را جمع کردم . از میوه فروش سر کوچه از هر میوه ای چهار تا یا سه تا خریده بودم همه میوه ها کوچک بودند ، میوه ها را با عشق شستم و درسبد گذاشتم به بچه ها گفتم شما میوه بخورید تا من کمی کار دارم زود برمی گردم ، بچه ها گفتند شما میوه نمی خورید گفتم من سر کار خورده ام این ها سهم شما هستند ، آرام پشت در به نظاره نشستم بچه ها با عشق میوه ها را قاچ می کردند و میوه های کمتر را به صورت مساوی تقسیم می کردند و با لبخند میوه ها را می خوردند خیلی آرام می خوردند و آرام می خندیدند.
بعد از تمام شدن میوها رفتم ظرف های میوه را هم شستم و کتابی آوردم و برای بچه ها کتاب خواندم ، آنها کنار من خوابیدند من خدا را شاکر شدم که بچه های سالمی دارم . به حیاط آمدم هوا صاف بود ستاره ها در آسمان چشمک می زدنند ، صدای دلنشین شب آرام بخش دل و جانم شده بود ؛ ماه قرص کامل بود و با روشناییش بمن لبخند می زد ، هوای سرد اواخر پاییز صورتم را نوازش می داد ؛ ناگهان ابرها آمدند و رعد و برق در آسمان نمایان شد ؛ باران آرامی شروع به بارش کرد باد سرد پاییزی با ، باران هم آهنگ شده بود صدای شرشر باران در کوچه ها شنیده می شد ، درختان زیر بارش باران رنگ زیبایی گرفته بودند ، بوی خاک باران خورده مشام را نوازش می داد، و کوهها همچنان پابرجا بودند ، آسمان همچنان چتر خود را برزمین گسترده بود ، و ابرها به آرامی در حال تردد بودند و من به اتاقم رفتم و روی تخت کوچکم دراز کشیدم ، پتوی قدیمی را روی خودم کشیدم و با سردی دلنشین پاییزی به خواب عاشقانه فرو رفتم ، صبح از خواب بیدار شدم بچه هایم را به مدرسه فرستادم و دوباره به محل کارم رفتم ، روزگار دیشب مثل شبهای دیگر گذشت اما اینبار بدون غصه و فکر های دلهره انگیز ، بخودم گفتم ببین دختر خوب همه چیز مثل قبل سر جایش مانده و بدهی و مشکلات نه کم شدند نه زیاد فقط با این تفاوت که دیشب یک شب عاشقانه بود با رقص ابر و باران ومهتاب .
پس می گذرد این روزگار چه با لبخند چه بدون لبخند ، من لبخند خواهم زد به دنیایی که برای من یکرنگ گشته است .
فاطمه بانو
شاعر زیبا کلام
کاش امشب غزلی بر شعر حافظ بشوم بلبل خوان غزل خوان سعدی بشوم
کاش می شد یک تفحص برگلستان پروانه وار مست شعر خیام بشوم
کاش می شد دست بر گیسوی پروین شعرهای فروغ را از بربشوم
کاش می شد مکتب حافظ به پا در کنج خلوت ،هم بیت فردوسی بشوم
کاسه ای در دست همچون مجنون گدای حروف الفبای جامی بشوم
میشدم سرکش در کوه پی فرهاد شیرین وار سوار اسب تازی بشوم
مولوی نی می نواخت گله ز جدایی ها دمی در باغ همنشین ملک الشعرا بشوم
کاش دوباره شاعری ،شعری نومی داشت یک دمی هم بیت و قافیه اشعار بشوم
گر حافظ می خواند شعرهای این زمانه خموش الغیب بهرشعرحافظ بشوم
شعرها بی بند و توصیف شاعری من هم شاعری خاموش الذهن بشوم
کاش عاشقی در شعر جان می گرفت یک دمی شاعر شیرین سخن بشوم
عاشقی حرمت دارد در کلام عشق یکی شدن در شعر،منم نوپا بشوم
فردوسی سنه ها رنج بهر زبان فارسی من دانش آموخته کلاس شاهنامه بشوم
کاش می شد دوباره استاد در کلاس حاضر شاگرد ی با لکنت زبان شاعری بشوم
پروین بهر احیا حق مظلوم دم می زد کاش جرات نوشتن شعر با غم بشوم
فروغ هیات می گفت ملایمتی ها شعری از بند وجود ن ناکام بشوم
جامی در پی اشعار خود جامی ننوشید کاش پیاله صداقت جامی بشوم
حافظ از بهر قرآن شعر سرود با لسان کاش زبان شاعران بی زبان بشوم
سعدی مرد نام می سرودش هر زمان کاش خادم مرد نام عالم بشوم
خادمی عشق می خواهد و عاشقی اکرمی عاشقی جرم می شود بهر دل بی عاشقی
شروع می کنم مطالبم را بنام خداوندی که با دانایی و قدرت همه دنیا را برای آسایش و راحتی انسانها آفریدو ،وای بر مردمی که با نادانی و غرور دنیا را رو به نابودی سوق می دهند.
غرور و خواستن و ترقی و پیشرفت یک غریزه ذاتی است که در وجود تمام موجودات نهفته است ، جانوران غروری کاذب دارند جرا که آنها نمی توانند غرور و خواسته خود را مهار کنند جانوران هوشیار هستند اما هوشمند نیستند، آنها هر عملی را با عکس العمل انجام می دهند اما هوشمند نسیتند آنها نمیتوانند برای دفاع از خود راه چاره تضمینی انتخاب نمایند یا ایدههای رهایی را برنامه ریزی کنند .
لیک خداوند انسان را اشرف مخلوقات نامید او را هوشمند آفرید انسان دارای اراده و ذات الهی می باشد ؛ انسان تنها موجود خاکی می باشد که ایده های او فرا ملی است ؛ انسان قادر و توانا است چون روح خداوند در ذات انسان آفریده دمیده شده است ، اما خداوند این انسان را مانند جانوران آزاد آفریده است و او را در انتخاب یاری نموده اما انسان بعد از رسیدن به قدرت و توانایی کاذب همه چیز را فراموش کرده ، مهر و محبت را بدست فراموشی سپرده و برای رسیدن به آرمانهای خود خوی حیوانی بدست آورده است ، در حالی که در تمام دنیا از حقوق بشر دم می زنند همه حامیان حقوق کودکان و ن هستند اما با نادانی تمام دست به جنگ و خونریزی زده و اولین کسانی که مورد بی مهر و شقاوت قرار می گیرند کودکان و مادران بی پناه هستند ، انسانها برای رسیدن به قدرت و بدست آوردن امیال پایان نا پذیر خود از هیچ اقدامی فروکش نمی کنند آنها خود قانون نسب می کنند اما در پایان مواد قانونی برای فرار از همین قانون چندین بند و تبصره وضع می نمایند . آنها به کلاسهای آکادمیک شرکت می کنند و بعنوان مدرس شروع به تدریس می نمایند و ایدهها و راه کارههای موفقیت آمیز را ارائه می دهند ، اما زمانی که ایده ها و راهکارههای آنها توسط دانش آموخته ها مورد بحث و بررسی قرار می گیرد آنها بررسی کننده گان را خفه می کنند .
جانوران برای سیر نمودن شکم خود و اطرافیانشان یکبار به شکار می روند و تا زمانی که آن شکار تمام نشود به هیچ شکاری نگاه نمی کنند جانوران یک لانه دارند ، در حالی که اهلی نیستند و خلق و خوی درندگی دارند ، اما در زمان سیری شکم کنار هم آرامیده و هرکس به نوازش خود یا کودکانشان مشغول هستند.
در حالی که انسانها جنگل و حیات وحش جانوران وحشی را ویران کرده و برای خود و چندین نسل آینده خانه و ماوا و آرامش می سازنند ، در زمانی که سیر ؛سیر هستند در فکر دریدن همنوع دیگر هستند ، انسانها سازمانی به نام سازمان ملل و حمایت از قانون دارند ، سازمان حمایت از کودکان ، سالمندان ، ن ، نیازمندان ، در حالی که دراین سازمان حمایتی قوانین علیه تمام آزادی ها نسب می شود ، چرا که رییس سازمان ملل خود انسانی که اشرف مخلوقات است و برای نشستن بر کرسی قدرت باید مخالفان خود را نابود کند و این نابودی فقط با ریختن خون همنوع میسر می باشد .
امروز دوباره دلها لرزید اشکها غلطان و 13هزار مادر چشم براه امیدوارانه به ستاد رفتند .
عزیز دلم؛ منم رفتم ؛با پاهای لرزان و عصای دلخون؛ منم رفتم ؛
آمده بودم نوه گلت را نشانت بدهم ؛دلبرک بالا بلندم؛ امروز من مثل تو یواشکی از خانه بیرون رفتم ؛ یاد رفتنت به جبهه افتادم برای امیر حسین تعریف کردم گفتم بیا مثل پدر بزرگت یواشکی بریم تا کسی مارا نبیند ؛جان دل مادر روزی که رفتی پسرت در بطن مادرش یکماه بود امروز که به امید دیدنت آمدم نوه تو چهار ساله است . دنیای عجیبی است پسرم آنروز که رفتی با دوستانت هم پیمان شدید که حافظ خاک ایران باشید ؛ امروز حافظ نمایان ایران ؛ خاک را به دشمن نمیدهند می فروشند ؛ اجازه نمیدهند دشمن آبهای مارا تصرف کند آنها را می فروشند ؛ پسرم کجایی صید هم آزاد شده چون کشورهای دیگر نیازمند هستند ماهی هارا هم با تخمشان می فروشند؛ تا نسل ماهی هم کور شود ؛ آنروز قد و بالای تو و دوستانت رشید سربلند و کمر راست راه می رفتید ؛امروز همه دست به سینه و سر به زمین راه می روند آخر از گرفتن پستشان می ترسند ؛ پسرم آنروز جبهه ها یک کشور بودند شهردار ؛فرماندار ؛نماینده؛ وزیر و وکیل حضور داشتند ؛امروز در کشورهای بیگانه یک کشور ساختیم همه گرینت کارت دارند ؛پسرم شما باجیب خالی رفتید و دوستان حافظ آرمانها خزائن بیگانگان را پر می کنند ؛ پسرم آنروزها که می رفتید اینستا وسایتها نبودند تا یاد شما ثبت شود امروز از عشق بازی و راند و اختلاس و به رخ کشیدن جرائم بالای هم؛ چه سایتهایی منور شده ؛ پسرم ؛دلبرک بالا بلندم؛ آنروز تو دست خالی رفتی و من و 13هزار مادر چشم براه بازهم دست خالی برگشتیم .
تقدیم به پرستوهای عاشق که به آغوش کشور برگشتند عده ای آنقدر دیر برگشتند که بازماندگانشان در جهان آخرت چشم براهشان هستند
خدایا سلام؛ آدینه بخیر؛ امروز جمعه و تعطیل رسمی کشورم است؛ اما میدانم که تو تنها مدیری هستی که هیچوقت تعطیلی نداری؛ تنها مسئولی هستی که درب اتاقت منشی نداری و بنر هم نزدی که روز ملاقات مشخص شود .خدای تو تنها بزرگی هستی که درب ورودی ملاقات را با آیفون تصویری چک نمی کنی و بندگانت را گل چین نمیکنی؛ خدایا تو تنها مسئولی هستی که بدون حمایت کسی همه را حمایت می کنی؛ خدایا از عزل نمیترسی وکسی را نصب نمی کنی ؛خدایا برای آمدن و دیدنت نیاز نیست به هزاران نفر رو انداخت و نامه های تخصصی وتملق نوشت. خدایا امروز جمعه است و راه جابجایی اختلاس بسته است اما راه؛ ارتباط با تو باز است :خدایا اینجا ایران است .ایرانی که تمام قواعدش طبق شریعت و تمام موازین تمام قانون و تمام کلام تمام قرآن و تمام اسوه ها ائمه هستند؛ اما این موارد برای مردم است نه مسئولین؛ خدایا گوش کن صدای آب در خوزستان در سیستان نمی آید: خدایا صدای ترکهای پا و لبهای خشکیده بچه های خردسال را بشنو ؛تو بشنو؛ خدایا در کشور من همه ارحمن راحمین هستند و صدای قلب خشدار کودکان عراق و یمن و لبنان و فلسطین را می شنوند .خدایا راستی نمی دانم چرا قلب آنها بنظر ما خشدار است؛ اما در کشورشان رقص و پایکوبی برپاس. خدایا همه می گویند تو خاک خرمشهر را آزاد کردی و من به این امر ایمان دارم؛ نمیشود مردم خرمشهر ؛ خوزستان و ایران هم آزاد کنی؟ خدایا نگاه کن بعلت فقر و بیکاری در کشور قدرتمند و سرمایه دار مردان از شرم سفره خالی گریه می کنند ؛خدایا صدای گریه مردان کشورم را بشنو؛ ن را می فروشند؛ به کودکان می کنند؛ خدایا خاک و آب و درختان را هم می فروشند ؛ خدایا چند روز دیگر هوا و تنفس کشیدن هم جیره بندی می شود؛ بی هوا می شویم هوایمان را داشته باش از ما صبر و تحمل می خواهند و مسافرت را حرام اعتراض را خفقان و نوشتن مطالب در دنیای مجازی آن هم برای جذب پول مردم از راه اینترنت را حلال نموده اند .خدایا مردم یادشان رفته چکار کنند چون گروه ؛ گروه در دنیای مجازی سرشان گرم نوشتن است . و در کنار گوششان همه چیز به یغما می رود. خدایا حیف است که ایران کنام گرگان شود. خدایا یادت هست جوانان به عشق پیروزی و سربلندی در محضر ت جان دادند و ناقص به منزل برگشتند؛ الان بعلت نقص عضو درخانه نیستند ؛هیچکس یادی ازشان نمیکند؛ خدایا دلت می آید دل شهیدان و جانبازان مارا بشکنی؟ خدایا ایران را دریاب مردم سردرگم و ناتوان شده اند، چون قلم را زمین گذاشته و در خیال با دنیای مجازی؛ ایران را می سازند؛ اسلحه ما تایپ در گروه ها شده است .تازه آن هم برای کسب پستی جدیدی و عزل مسئول قدیم.
خدایا من از کوروش و نادر و شاهان و بزرگی امیر کبیر و مردم دانا یا ظلم و ستم گذشته نمی گویم من حال را می بینم و حال خراب کشورم . خدایا کودکان امیدشان به رحم و مروت تو ارحمن راحمین است .امروز به جوانی گفتم صلوات بفرست با احترام گفت نمیفرستم در مدرسه ما صلوات می فرستیم و مدیر به دوستانم می کند. صلوات از ما اختلاس و پر شدن بانکهای کشورهای غربی از خدا بی خبر از آنها. پس صلوات هم آنها بفرستند حتما خدا آنها را دوست دارد. خدایا امید جوانان کشورم باش. اعتیاد بیداد می کند ؛طلاق و فحشا و جرم در کشور اسلامی ؛حکومت عدل علی (ع )بیداد می کند ،خدایا علی(ع ) آمد تا تبعیض برود ؛ اینک با احدایث علی(ع ) تبعیض بیداد می کند. خدایا باز می گویم امروز جمعه و تعطیل است و تو قول ظهور را در جمعه داده ای و ما منتظران جمعه های بی نشانت هستیم
امپاتی حس همدردی و نوع دوستی می باشد ،حسی که انسانها فقط خود را نمی بینند و فقط به فکر امیال و خواسته های خودشان نیستند .انسانها در هر شرایطی که هستند همنوعان خود را درک می کنند و خود را بجای دیگران و در شرایط خاص آنها قرار می دهند.
با تاسف باید بگویم که با گذشت زمان و پیشرفت علم و تکنولوژی ؛ این حس را فراموش کرده اند و فقط دنیای پیرامون خود را در هاله ای از حبابهایی که برای خود و نزدیکان خود بوجود آورده اند ، می بینند.انسانها برای رسیدن به امیال خود چشم ها را بسته و با عینک کم بینی تمام رویاهای خود را به واقعیت می رسانند و رسیدن به این رویا ها از هر حد و مرزی عبور می نمایند .
انسانهای خاص نما فراموش می کنند که چرخش ایام آنها و رسیدن به رویاهایش از وجود همنوعان انها شکل گرفته است ؛ آنها فراموش کرده اند که تمام افراد زنجیره وار به هم متصل هستند و حلقه های این زنجیر را نوع دوستی و اتحاد بوجود آورده است .
امپاتی در بین حس قدرت طلبی و مقام ستایی از بین رفته است ، امپاتی انقدر بی ارزش گشته است که نرخ ها یک شبه به اوج فلاکت می رسند فلاکت نرخ ها از آه دل کسانی بر می خیزد که با حسرت از کنار ویترینها عبور کرده و چشمها را بسوی دل نا آرام خود هدایت می کنند ، گوش ها را به شنیدن نغمه ،تو هم ،روزی توانمند می شوی و دست نیازمندی را خواهی فشرد ، آرام می نماید.
امپاتی زمانی در دل مردم جا داشت که برای فدا کردن جان خود و رسیدن به آرمانهای زیبای انسانیت بلاجبار جایگاه خود را به دوستان تقدیم نموده و خود را فدای خاک میهن می نمودند . اما امروز مردم یادشان رفته که کاریزمای هم بودند و برای اثبات امپاتی در بین همدیگر همیشه فرزند همسایه را فرزند خود می پنداشتند.
ین همه نعمات این همه زجر و شادی در چهار فصل زیبا هم راه موجودات زنده گردید ؛موجوداتی که اشرف مخلوقات می باشند و یزدان پاک تمام دنیا را با دانایی و توانایی برای آسایش او آفرید و این مخلوق نادان و خودسر با غرور و ندانم کاری تمام دنیا را بسوی نابودی سوق داده است.
اما دراین بین مهر مادری و عشق پدری هنوز پابرجا مانده است ؛مادری که باهزاران امید در دانه اش را تقدیم ت ؛وزارت ؛وکالت؛فن آوری و علم نموده و به امید دیدار و لبخند او در کنج خانه ای بنام سالمندان چشم انتظار جگر گوشه اش مانده است .
عشق پدری که دستان پینه بسته اش توان درگیری با چنگال را نداشته و باعث شرمندگی عزیز جانش گشته است.
امید است با پایان اسفند و ورود فروردین دلنشین زندگی و بینش و استدلال های انسانی مانند گلها و آلاله های بهاری خوش رنگ گردد .
زندگی ها و آرمانهای خودکامه به زیبایی و عطر یاس خوش عطر نمودن زندگانی همگان گردد.
امید است مطالبه گری را باعشق پیشرفت و آسایش همنوعان سر مشق قلم گردد و ت را با جاه طلبی آمیخته نگردد ؛ژن خوب را باعلم و دانش و خلاقیت برآورد گردد؛ و یکتاپرستی با بت پرستی و خودبینی و یکتا بینی علایق و سلیقه های خودکامگی آمیخته نگردد.
امسال هم به پایان می رسد و فروردین مانند فروردین های گذشته سر از خاک مهربانی جوانه خواهد زد و امید است جوانه انسانیت در دل تمام انسانها سر به شادی و صداقت بزند .
فاطمه پوراکرمی.
انسانها در هر نقطه از کره خاکی برای رویش طبیعت در فصول مختلف جشن های متفاوتی به پا می نمایند ؛تا به هر بهانه ای در کنار هم بودن را تجربه از نو ساختن را بنا نمایند.
ایرانیان از دیر باز اسفند را ماه رسیدن به شعف و نو شدن جامه طبیعت می خوانند و برای پایان اسفند برنامه های شاد و مفرح برگزار می نمایند.
چهار فصل سال را پشت سر گذاشتیم و به امید ورود فصل جدید که تکرار همان فصول است ؛طرحی نو برای یک سال جدید عمر خود ،برنامه ریزی نمودیم.
روزها و هفته ها را نام گذاری نموده و به هر بهانه متنی را به رشته تحریر در آورده ، به عنوان خبرنگار هزاران بار حروف الفبا را قلقلک داده یا از بغض علیه شخصی نوشته شده یا با مهر از شخصی تعریف و تمجید نموده شد.
بعنوان فعال اجتماعی و ی قلم بدست گرفته و مطالبه گری را سر خط رومه ها نگاشته شد ،به نام مطالبه گری به اشتباه کلماتی به رشته تحریر در آمد که برای رسیدن به اهدافی بود که اصلا معنای مطالبه گری را عوض نمود.
بعنوان یک فروشنده سعی بر آن شد که تمام اجناس قدیمی را با تورم کاذب بازار به خورد همنوعان داده شد و تمام جنسهای آنتیک را برای 29اسفند در قفسها پنهان گشته تا مانده های سال قبل هزینه ندانم کاری ها را بدهند.
بعنوان مسئول یک سال تمام ؛هر چه تلاش بود بر سر زیر دستان فرود آمد تا رزومه را به نقطه آرامش رسانده و پرونده ای شاداب تحویل زندگی شانس تقدیم گردد.
بعنوان منتخبین چنان دنیا را زیرو رو گردید و چنان سفره هایی از آه دل همنوعان گسترانده شد تا نام منتخب اول با هر برندی با برچسب بهترین ها کسب گردید.
بعنوان مدافع بی دفاع و پر مدعا سنگهایی به سینه زده شد تا جذب اعتماد گردد و رونق بازار گرمی را داغ تر نموده و بر چسبی، بر نا گفته ها زده شد.
روزها همچنان سپری شد و نام گذاری جهانی، ایام را خاطره بازی سایت ها گشت ؛در حالی که سالها از روز جهانی زن می گذرد ؛از بی حقوقی ن و گم نامی مادران و تبعیض جنسیت و خودکامگی مردان ورق روزگار کمرنگ مانده است .
روز جهانی کودک با کودک آزاری جسمی و جنسی رونق بازار محافل ارتباطات گردید.
روز حقوق بشر با پرتاب فیلمهای مستعجل و برنامه های نادیده و نابود کردن افراد بی دفاع و پایمال نمودن حقوق؛ انسان دوستی بشر را به قهقرای نابودی کشانده گردید.
روز جهانی مبارزه با مواد مخدر؛ باکشف و اختراع هزاران مواد مخدر و پخش و تبلیغ مواد خانمان سوز به کودکان و ترویج این فرهنگ توسط افراد سطح پایین جامعه ؛دنیا را بسوی اعتیاد سوق داده شد.
در روز جهانی سواد و علم بدون هزینه میلیونها مادر محروم از نعمت سواد و میلیونها کودک واجدشرایط تحصیل و محروم و این نعمت الهی ؛سر در گریبان بی قلمی نموده و از فقر سواد دست مایه رسیدن افراد سود جو به امیالشان گشتند.
در روز جهانی دارو؛ هزاران داروی تاریخ برگشته صادر و وارد شد و هزاران کودک و مادر بیمار ؛سرمایه زایی برای افراد سوجو نمودند،علم را دست مایه جاه طلبی و داروی تقلبی جان هزاران افراد نیازمند را گرفت.
در روز عشق کپی برداری عشق گشت و عشقهای قلابی و حقیقی پرده از رازهای نهانی برداشت که هزاران عاشق ساختگی سینه سوز در برابر معشوقه های واقعی خرسهای قرمز را کوه کن فرهاد و شیدایی شیرین نمودند.
در روز جهانی پدر و مادر ؛بنام امید به زندگی هزاران والد شرمنده دستان خالی و سفره های پر مهر وخالی از موهبت الهی گشت.
این همه نعمات این همه زجر و شادی در چهار فصل زیبا هم راه موجودات زنده گردید ؛موجوداتی که اشرف مخلوقات می باشند و یزدان پاک تمام دنیا را با دانایی و توانایی برای آسایش او آفرید و این مخلوق نادان و خودسر با غرور و ندانم کاری تمام دنیا را بسوی نابودی سوق داده است.
اما دراین بین مهر مادری و عشق پدری هنوز پابرجا مانده است ؛مادری که باهزاران امید در دانه اش را تقدیم ت ؛وزارت ؛وکالت؛فن آوری و علم نموده و به امید دیدار و لبخند او در کنج خانه ای بنام سالمندان چشم انتظار جگر گوشه اش مانده است .
عشق پدری که دستان پینه بسته اش توان درگیری با چنگال را نداشته و باعث شرمندگی عزیز جانش گشته است.
امید است با پایان اسفند و ورود فروردین دلنشین زندگی و بینش و استدلال های انسانی مانند گلها و آلاله های بهاری خوش رنگ گردد .
زندگی ها و آرمانهای خودکامه به زیبایی و عطر یاس خوش عطر نمودن زندگانی همگان گردد.
امید است مطالبه گری را باعشق پیشرفت و آسایش همنوعان سر مشق قلم گردد و ت را با جاه طلبی آمیخته نگردد ؛ژن خوب را باعلم و دانش و خلاقیت برآورد گردد؛ و یکتاپرستی با بت پرستی و خودبینی و یکتا بینی علایق و سلیقه های خودکامگی آمیخته نگردد.
امسال هم به پایان می رسد و فروردین مانند فروردین های گذشته سر از خاک مهربانی جوانه خواهد زد و امید است جوانه انسانیت در دل تمام انسانها سر به شادی و صداقت بزند .
فاطمه پوراکرمی
پیامد اتاقی برای همه ؛شعار سازنده و روبه رکورد اقتصادی و تجاری می باشد . و ما می توانیم اثبات نماییم که افراد را برای تمام فصول می خواهیم ؛افراد تک فصلی نمی توانند تغییر پذیر باشند و در جهان پرآشوب رو به زوال رفته و سیستمهای سنتی کنار تک فصل بودن در سیستم های سازمانی جهان آشوب صنعتی در حالت س تغییرات فصول را درک نمی نمایند.
اتاق بازرگانی فقط یک تک اتاق نمی باشد که تک فصل با رویکرد های موقتی بتواندبه تداوم خود ادامه دهد.در سازمانهای صنعتی در حین بی نظمی و آشوب درونی باید در پی نظم سازمانی به رهنمودها و توصیه های نوین بتوان قطب اقتصاد را با زنجیر اتصال علم به تجارت به سکان سازندگی به چرخش درآورد .
در مسیرهای پرپیچ و خم سازندگی پیشتاز تحریم با طرح برنامه ریزی ها در نظامها و پیشامدهای تصادفی(رای گیری )باید سعی بر هموار نمودن مسیر راست و حرکت در مسیر صنعتی که با کنش و واکنش مدیران روبرو می گردد.
مدیرانی که بر این باور هستند که رخدادها و تغییرات در جریان زمان ظهور پیدا میکند و یاد گرفته باشند که بخشی از این تغییرات هستند ناخودآگاه به روان سازی فرآیند اقتصاد نوین با رویکرد علمی خواهند اندیشید.
در تجارت و اقتصاد باید هنر تغییر را در سیستم های آشوب بین جاذبه های مختلف اسیر کرد تا جاذبه جدید جای جاذبه دیگر را گرفته و تغییر و تحولات سیستماتیک انجام گرفته و سیستمهای راکد که حلقه های اتصال تغییر اقتصاد و اجتماع را بهم متصل می نماید را به جریان و تحول اساسی وادار می نماید.
هنجارهای اجتماعی بر گرفته از آشوب درونی سازمانهای تجاری می باشد و تحولات سیستم های نوین در نوآوری رشد فکری جوامع بسیار موثر می باشد.
در نتیجه رهبران آگاه در سازمانها به جای افزایش فشار برای انجام تغییرات و درهم شکستن مقاومت باید در جستجوی منابع مقاومت باشند، مقاومت در تک فصلی ماندن جامعه را به آشوب درونی و برونی سوق خواهد داد؛در دوران سخت تحریم و سازندگی باید رویکردهای علمی را از تجارت منفک سازی ننمود، تجارب علمی و ی و اقتصادی ،قطبهای هم جاذبه رشد یک جامعه هستند .
امروز خرمشهر بعد از سی و شش سال تلاش هنوز در تک فصلی مانده و به آشوب درونی چنگ زده و گرایش های سنتی جایگزین گرایش های صنعتی گشته و بهتر باید خواند که هنوز علم سنتی با پیشبرد صنعتی در شهر خرمشهر، مانند اب شور نمک مال گشته و شوری ان گلو و چشم مردم را شور کرده است.
روز جهانی زن!!!!!
روز جهانی زن را زمانی پایه گذاری نمودند،که ن کارگر از مشقت کار و نبود حقوق و پایمال شدن حقشان به خفقان رسیده بودند.
ن ،مادرانی بودند که مردان را به دنیا آورده بودند و به آنها زندگی بخشیده بودند؛درحالی که مردان خواستار سلب حیات ن بودند. ن شجاعانه لب به سخنان اعتراض آمیز گشودند و خواستار آسایش و آرامش و مدیریت خارق العاده مانند مردان گشتند.ن چنان مطلومانه از حق خود دفاع نمودند که سالها روز جهانی زن در جهان یاد آور ؛سختی و درد و مشقت ن وستیزه جویی آنان ورد زبانها گشته است .
شاید به صراحت باید گفت که مردان ؛ با شاخه گلی و هدیه ای کادو پیچ ،در این روز از ن قدر دانی نمایند و یک روز را در محیط کار به ن استراحت داده تا در منزل دو برابر به فعالیت مشغول گردند.
درحالی که ن نیمی از جامعه را تشکیل داده اند و بهترین مولد نسل و بقای حیات آدمی می باشند؛کمترین بهره را از این حیات دارا می باشند.
دیه نصف مرد ،ارثیه نصف ، نام فرزند با پدر حک می شود، حضانت کودک با پدر و جد پدری است .
ن باید محیط خانه را گرم و صمیمی و لذت بخش نمایند و در محل کار حق اعتراض ندارند ؛در حالی که رتبه بالای دانشگاه بان است اما مدیریت با مردان است ؛هر زنی از حقوق ن صحبت کند او را فمنیست می خوانند.
در حالی که اولین مبارز در راه یکتاپرستی آسیه بوده ،اولین مبارز بردبار ادیان الهی مریم بوده ؛اولین تجار ترویج اسلام خدیجه بوده است و اولین سلاله نسل شیعه فاطمه (ع ) سلام بوده است. با حسرت باید گفت ن هنوز به حقانیت آزادگی بشریت و حق مادر بودن که حق طبیعی یک مادر است نرسیده اند.
روزها ؛روزهای شاد ن یا روزهای اندوه بی پناهی ن که در هر سلطه حکومتی اولین قربانی کشور می باشند.
زندگی را باید آموخت ؛از فصول و مهربانی و اتحادشان ؛یا از کوچ دسته جمعی پرستوها ،رقص زیبای طاووس،از قلمرو منقرض شده شیرها ؛یا کناره گیری عشق بهمن به فروردین و سپردن دلداده اش به اسفند ، آدمی مجبور است که بیاموزد، چراکه؛ تا دم مرگ به آموزش نیازمند است،آموزش و پرورش روح رشد و ترقی آدمیت است ؛که او را به انسانیت سوق می دهد.
انسانیت سرچشمه از گذشته دارد ؛همان گذشته ای که آنرا در بقچه مادر بزرگ گره زدیم و در سرداب نامهربانی پنهان نمودیم .یادش بخیر ،مادرها هر روز صبح زود و عصرها قبل از غروب کوچه ها را آبپاشی و جارو میزدند تا همه با چای دبش و دلنشین از کارگر شهرداری پذیرایی کنند.همان کارگری که آمده بود اشغال های جارو زده مادر را جمع کند.
یادش بخیر مادرها تاکید داشتند که زباله ها سر ساعت بیرون باشند تا محله کثیف نشود؛یادش بخیر پدرها گلهای شب بو و یاس و اقاقیا را در باغچه کوچک درمقابل منزل می کاشتند ؛تا عطر گلها محل را خوشبو کند.یادش بخیر شانه های خالی تخم مرغ سالم نگه داشته میداشتیم تا با زباله های تر؛ ادقام نشوند و جیب کارتن فروش را شاد کند.اما همه اینها، یادش بخیر شد و یاد گرفتیم فرزند کمتر زندگی بهتر ؛ندیدن همسایه فضولی نکردن در امور زندگی دیگران ؛کوچه کثیف تر همسایه های پولدارتر و با کلاس تر؛ وظیفه شهرداری بیشتر،به حیوانات هم آموختیم؛ که باید نسلشان منقرض شود ؛چون ما فقط سهم خودمان شادی داریم ؛کوچ پرستوها با ناامیدی بپایان رسید ؛سلطان جنگل در برج های جنگلی ؛بیابان نشین شد، طاووسهای زیبا در قفسها حبس گشتند
اما هنوز اسفند عاشق فروردین است و بهمن دل خود را زیر خروارها برف پنهان نموده و عشق فروردین را به اسفند تقدیم کرد.
اسفند همان پسر کوچه بغلی زمستان است که با چشمکی زیبا دل فروردین را روبوده ؛اسفند با زیرکی تمام همه شادیها را برای ورود فروردین مهیا نموده است ؛اسفند به پرستوها بال پرواز عشق می دهد،سبزه ها و گلهای زیبارا از خواب زمستانی بیدار می کند و با عطر خاص دوست داشتن تقدیم فروردین می کند .اسفند به خرسهای خفته نجوا کنان می آموزد که فصل پرورش توله خرسهای بیشتر است .
آهوان را در مزارعه فروردین در کنار شاخسارهای زیبای گون به عشق بازی و بره پروری دعوت
می کند،مشک خوش ختن عنبر دلنشین ،هیاهوی سنجابهای ترسو در تنه درختان است .زاد و ولد در جانداران با لبخند اسفند رونق می گیرد و بقای نسل را تقدیم طبیعت می نمایند.
طبیعت فراموش شده آدمی ؛که دست خوش ناملایمتی تک بعدی بودن خواسته های برج سازان گشته است.امروزه شعار انسانیت ؛فرزند کمتر ؛طبیعت زباله ای؛رودهای خشکیده ،ته مانده های خوش گذرانی در رودخانه ها و منقرض شدن آبزیان ؛نسل کشی جانداران مفید حیات بخش و کم محلی به اسفند مهربان و عهد شکنی؛ دوستی با فروردین سرسبز گشته است.
اما میشود بازهم ساخت؛می شود دوباره طرحی نو بپا کرد ،آشتی با طبیعت را از وداع اسفند و تولد فروردین مهرورزی آغاز نماییم.
و ما همان ،بقای نسل مانده در بقچه گره خورده مادربزرگ در سرداب مهرورزی هستیم .
برگرفته از کتاب انسانیت که در دست چاپ می باشد.
وداع اسفند و لبخند گامهای سبزرا بهانه تبریک بخوانم یا مولود شاه دوعالم و روز مرد را بهانه زیبای تهنیت بدانم.
اما یقینا امسال سالی پر از خیر و برکت و تلاش و بردباری خواهد بود ؛چرا که با مولد امیرالمؤمنین و روز مردهای سخت کوش آغاز می گردد.
روز مرد را با ورود شکوفایی گلهای بهاری و عطر خوش تکیه گاه امن با حضور دلبندانی که برای دختران آسایش و امنیت ؛برای خواهران دلبستگی و تکیه گاه ؛برای همسران آرامش و قدرت و برای مادران نوازش و با هم بودن است.
شاید ورود روزهای سخت و طاقت فرسا بازهم غمگینی دلان گردد ؛اما حضور مردان در کنار خانواده آسایش و یک دلی را به ارمغان خواهد آورد.
روز مرد ؛روز ورود صبر و شکیبایی ؛عشق و دوست داشتن؛روز نوازش کودکانی است که با صدای پای مهرورزی به آسایش خواهند رسید.
این روز را که با آغاز سال نو ،مسبب شادی دو چندان خانواده ها می گردد را از صمیم قلب به تمام مردم مهر دوست ایران زمین تبریک و شادباش می گویم .
امسال را سال دوستی و صداقت و مهرورزی و یکدل بودن در کنار هم بخوانیم .
http://caffeketab.blog.ir/:
چندی ست روزگار برای تمام مردم سخت و ناگوار گشته است . روزها سکوت مرگباری تمام جامعه را در بر می گیرد ،گروههای وات ساپی و تلگرامی بنا بر هر مصلحتی متلاشی شده اند؛ بی خیالی نصبت به رشد روز افزون دلار و قیمت سرسام آور طلا؛ارزاق قد علم کرده و املاکی که درخاک خود غوطه ور ؛برای بهای بالای بیع ناز و افاده فروخته؛ تره بار ترقی کرده با مواد زائد شیمیایی ؛پلاسیده در برابر صعود قیمتها؛؛؛: بر ارتقا سکوت مدد می رساند.
روزها با خودم کلنجار رفتم و از این نابسامانی و سر در گمی حسرت خوردم.اما تا کی سکوت و چرا با ندانم کاری به سکوت یا هیا هوی علمی دامن بزنیم. در دوران ها و حکومتهای پیشین؛ موج فریادها و خواسته به نابودی سلسله ها و حکومتهای ؛هخامنشیان ؛مشروطه؛ پهلوی وووو مسبب نابودی نسلی و انقلاب نسل جدیدی گشت ؛اما مردم همچنان با زیاده خواهی و ندانم کاری دست به اقدامات جدید زدند .دامن زدن به اقدامات جدید بدون ،ایده و فکر و اندیشه به سقوط و نابودی شکوفایی اقتصاد و تجارت و علم نوین دامن زد و مهاجرت نخبگان نابودی علم و فرهنگ را به ارمغان آورد.
اما امروز ،روزهای سخت و نادانی و جهالت بدون تفکر و تکنولوژی بر جامعه احاطه کرده است .وجود گروه ها و ایجاد احزاب بدون برنامه و منیت و خودکامگی افراد جامعه دست به دست همه داده است که تمام افراد جامعه خود را عالم دانسته و از علم بی خبر مانده اند.آزادی بیان را با توهین و اهانت چنان آمیخته گردید؛ که هر شخصی در هر جایگاهی با هر ادبیاتی شروع به سرکوب شخص مقابل نمود.افراد تا زمانی که برسر پست و مقام خود حضور دارند همه چیز گل و بلبل به خوشی می گذرد ،اما همچنان که حکم عزل صادر شود ؛بگم ؛بگم ها و افشا گری ها شروع می شود.
تدابیر بدون علم و فن به نابودی جوامع در حال پیشرفت و توسعه با نابودی جنگلها و منابع؛ریزش کوهها؛شکستن سیل بندها؛جاده های ناامن؛پروازهای ناکام و تحصیلات بدون علم و در آخر وجود این عوارض خواسته ؛عزل مدیر پیشین و انتساب مدیر جدید؛ که موجب ناآرامی گروه ها و جبهه گیری افراد ؛فرصت طلب گشته است.
پیشگیری را با مداوا اشتباه گرفته و پاک کردن صورت مسئله بجای حل کردن مسئله ؛و انتخابات ریالی و انتصابات قومی و برکناری های بغض و غرضی و قد علم نمودند برابر لنزهای دوربین و فریادهای وامصیبت از بی ایمانی و بی تدبیری ؛ریشه رشد و ترقی را خشکانده است و همانند جنگل زدایی و بیابان زایی و خفه نمودن قنات ها و تاراج دادن خاکها و دریاها و کسب ریزگردها و گرد غبار ها و اهدای منابع طبیعی و متریال تولید و اخذ و واردات محصولات بنجل به حساب سودبیشتر ؛که در قانون تجارت به این عمل نابودی یک کشور گفته می شود .
از همه مهمتر ؛مردمی که همه مصیبتها و بلایا را با جوک و طنز و لودگی سپری نموده ؛ و در هر شرایط سخت و مصیبتهای ناگوار چشم به چشم لنز دوربین دوخته ؛شاید خود را در دنیای مجازی مطرح نماید ؛یادر قبل این مصیبتها و ارسال کمکهای :لنز شاد کن و حضور در اماکن بلا خیز کسب پستی زیبا و کوبیدن مقام ارشد یا مقام حاضر دردی از دوش جامعه ای که همه چیز آن به راه اختلاس و ژن و آقازاده و حقوق نجومی و کشف القابهای زیبا و حراج مخازن طبیعی و الهی، درمان نخواهد کرد.
با زبان ساده و مهاوره ای می نگارم که پیشگیری بهتر از درمان است .قبل از سیل و ایجاد زله و تخریب سدها و جنگلها ؛ایجاد اتاق فکر برای پیشرفت و استفاده بهینه از منابع خدادای بهتر از کمک و صدقه و اقدام مخلصانه می باشد.
بروسیلاب که ایران نای ندارد برو سیلاب که سرپل جا ندارد
بروسیلاب زایران جای بهتر صورت کردها جای شین ندارد
بروسیلاب مزن بارون بر این داغ لرستان زخم سرپل در بدن دارد
بروسبلاب بساطتت را جمع کن که خوزستان هزار داغ ریزگرددارد
بروسیلاب مکن بازی نداریم حال که شیراز داغ کرمانشاه بر دل دارد
مزن بارون که ایران اشک خون ست فروردین صدها لاله به وطن دارد
مزن بارون برو سیلاب گلستان بهشت همین سرسبزی هم امیدی ندارد
مزن بارون برو سیلاب که ایران داغ دارد هزاران کودک بی پدر در اوار دارد
مزن بارون مزن که چادرهای سرپل توان این گل و لای بی انصاف راندارد
مزن بارون که موها محو گشتند ن بهر کند گیس دگر مویی ندارند
مزن بارون که ایران غرق آه است که قبل از تحریم نانی در سفره ندارد
بروسیلاب مگر نمی دانی که تحریم هزاران جوان جویای کار دارد
گر اکرمی اشکی بریز زحسرت دل خون هزاران دختر بی بابادر وطن دارد
غم مخور گر حاکمی می شود شکوه ز بی کفایتی دوران می شود
غم مخور خزانه خالی کرده است غم بخور مردمی بی خرد پرورده است
مردمان چشم بسته پای بقچه رفته اند بی خیال زعلم و عالم دوران رسته اند
مردمی که بهر ان دست می زنند حق شکوه و ناله زخود پر می زنند
مردمان با دست زدندحناق گیرند حاکمان نایی دوباره با حال گیرند
رفته دوران جهالت آمده تکنولوژی مردمان سرگرم گشته اند با ایدولوژی
خوانده اند هرکسی را بهر کاری ساختن حکم بهر لذت مردم جان نثاری دیده اند
هی نثار هم کنند القاب و الفاظ جدید مردمان هم ساخته اندبهر الفاظ جوک نوین
دلشاد گشته اند با جوکهای بی مثال به به اش بهر خواننده چه چه اش اندرکلام
مدرک و پست و مقام یک شبه رو گشته آنکه از القاب جا مانده پاچه خوارش کرده اند
یا که باید بنوازی با ساز و دهل بهر رضا یا که دستمال در دست بچرخانی در خفا
حیرت و آه و فغان بهر این طایفه باد دست خالی رفتن با صدالقاب باز امدند
مردمی که نا خلف گشتن بهر سازندگی خاک میهن کرده اند در توبره آمادگی
من نمی دانم بخندم یا بگریم بهر خاک این وطن گریان شده اکرمی کمتر بنال
عشق ضعیفه
بادی بر غبغب دستی بر شارب ابروبالا این ضعیفه چه ساده زود گرددعاشق بی پروا
این ضعیفه ساده و بر هیبت تو عاشق
دل برده ای با ترفند و زبان بازی
این ضعیفه یک دل دارد و یک دلبر
باحکم چهارزوج حلال و هزار محرم
زن طلا س زیور نخواهد بهر عشق
این ضعیفه قربان صدقه روح ماهت
ضعیفه ز کارخانه و طبخ و جارو نمرده
در هوس بازی خطی ارسال ،شدم گرفتار
ضعیفه گیسو بکنده شویم اسیر امنیه
اوضاع و احوال جهان بر دل ضعف ضعیفه کوچه ها مشروطه چیان نارنج عشقش له نموده
نارنجهای عشق از شاخه هاجدا چروکیده
دل ضعیفه به شیشه عطر یادرگاری خوش
در عشق تو مادیان یاغی و طغیان گری شده توپ و تشر پدر رام کننده ضعیفه تنها نشده
گویند دخت بلوغاتی دل قرص می خواهد دل بی صاحب تو چند بلوغاتی قرص می خواند
شنیده بودی دل بی صاحب نخ کش و چروکیده
ضعیفه برای وصال تو دارچین شله نویسد
ضعیفه را از فراقت ابرو پاچه بزی می خوانند دیار دگر چند ابرو نخی در بغلت خوابیدند
ضعیفه به عشقت دیده را بهر دلبر روشنی
نیک بازوان ن را ضعیفه می خوانند
بنام خالق آزادگی بهر سازندگی
باز خرداد است و یاد آزادگی
خرمشهر است و این همه مردانگی
بهار و سوز گرمای بی مثالش
خرداد آمده شادی سوم همیشگی
شهر من کاش شادیت پیوسته بود
ترکهای لب این شط وابسته بود
گرم بهر خاک همچو آتش تیرگان
کاش انصاف بود بهر این دلدادگان
مردمی که با جان و دل عاشق جانبازی
صدافسوس مانده اند در حسرت سازندگی
سالها جای ترکش مانده روی دیوارها
رد خون عشق یاران مانده در دیدارها
شهر من شهر خدا ای جان فدا
انهمه عشق بازان آمدند بهر خدا
روزها در پی هم سالها گشت
بهر سازندگی شهر و دیار هیهات گشت
رونق بازار تجار خلیج
قطب اروند یادگار این زمین
نان جور و اب شور وگرد و غبار
تا کی باشدسهم مردم این دیار
اقتصاد خاوران با نام تو
شط بی ماهی سکوتش یادتو
من بگریم من بسوزم بهریاران
کو محمد یا رضا عبدی و پسران
یاد ان شیر مردان شلمچه یاد باد
دست بسته جان نثار در کانالها یاد باد
یادتان هست که غواصان جوان
بهر آبادی ایران دادند نام و نشان
ان عزیزان رفته اند اندر سکوت
شهر من سالها بهر سازندگی بازهم سکوت
عزتی که در این وطن نام گرفت
ویرانی خرمشهر بود در ایران جان گرفت
بشنوی ای شیر مردان سازندگی
شهریاران را بساز با مردانگی
اکرمی دلداه این خاک و بوم
با قلم می سازد هردم این زاد و بوم
تقدیم به خرمشهر یاد شده در سوم خرداد فقط
زیرپوسته سکوت خرمشهر
شاید این روزها مطالبگران در سکوتی ناهنجار فرو رفته اند .مطالبگری که دراین شهر به وسیله دلسوخته گان به مردم آموزش داده شد .
خرمشهر در سکوت و جنجال مالکانی دارد که خود را نقطه شمار انفاس مردم حقجو می خوانند .شاید دیدن شهر سرسبز چهل ساله پیش و تغییر نیافتن بافت شهر برای بعضی اعجاب آور است .اما برای من جای تعجبی وجود نداشت .شهر سرسبز با درختان توت و آلبالو وگیلاس و قد علم کردن چنارها مرا باز به دوران آوارگی و دربدری انداخته باشد .اما آرامش درختان مرا به حسادت کشانید. این شهرها فقط یک مالک دارند و آن هم ساکنان اصلی شهر می باشند .آن در سرمای سرد زمستان و یخبندان جاده ها ،پا بروی لوله های داغ نفت نمی گذارند .آنان نمیدانند و رنج نمیبرند که مالک اقتصاد خاورمیانه هستند و روزیشان از پس ماند آبهای پرمیکروب می باشد.
امروز از سکوت و بیخیالی و رفاقت های بعد از قندان و قندهای متلاشی روی زمین دلهره در جان مطالبگرانی انداخته که آنان را بی سواد و بی فرهنگ می خوانند. امروز رسم کبک شدند بسیار رواج یافته است . در چشم هم زل زدند و کارهای نیک را لگد مال کردن بسیار جایز گشته است .امروز سکوتی چتر خود را در قلب اقتصاد خاورمیانه گسترانده است که وزش بارانش در اسفند هلهله ریزان خواهد بود.
ومردم ،مردمی که به قول سینه چاکان و شومن ها هیچ رسمی را نخوانده و آموزش رسوم را بعد از کسب ریزش باران اسفندها آموخته اند همچنان در بهت موتور محرک اسفند مانده اند.
بزرگترین تفاوت خرمشهر با کل مداین ایران در خاک پر رزق و روزیش می باشد ،که تمام یاحسین گویان برای نجاتش دست از هیچ اقدام پدرخواندگی نخواهند کشید.
مالکان برای تصاحب لوله های داغ و پر از خیرات ،کشتی های بدون بوق و لنگرهای کشیده شده ،هجوم عراقی های سلطه جو و رویش دکه هایی که افتخار کسب تجارت در این ماورا می باشد.شهر را در سکوت جلسات خانگی کشانده است . جلساتی که تقدیر و تشکر از هم جنس هایی که برای ریزش باران اسفند هزاران پوست رد و بدل می نمایند.
کلمات خون شهدا ،ترکش هایی که آنان ندیدند ،غرش رعد آسای هواپیماهایی که از سن آنها عبور کرده امروز دگر خام کننده مردمی نمی باشد که در سکوت رفاقت قندانها در بهت و حیرت فرو رفته اند .
تکرار دوره های اسفند و قدرتهای دست یافته در فروردین پرهیاهو ترکشهای شش طبقه را مداوا نخواهد نمود .
راستی محاسبه نموده اید تاکنون چند شهردار،فرماندار،بخشدار،نماینده،وزیر ،،،،در این هیاهوی لوله های پر از آتش اندوخته های ناتمام مخازن دلسوختگان به کرسی نشینان ، و عاملان مضیف هایی که اهدایی پا هایی که گویند سهم ما از نفتکشها همین نیزارهای بهم متصل شده گشته که شما آنرا کاخ می نمایید
و هنوز درد ترکشهاهنوز در جان مردم شیهه می کشد و روند رکود در شهر به اوج رسیده و روند جابجایی به ماورا
شاید اسفندی دیگر تغییری برای رسیدن پدرخواندههای مکعب نشین باشد تا مهره ای از پس مهره جدید به یادگار بگذارند و خفه شدن فرهنگ و علوم و اقتصاد این نگین خاورمیانه سازنده مضیفی از نی ،دکلی از برج ، طائفه ای در زیر شلاقهای الطاف به ارمغان بگذارد.
باز خرمشهر می ماند و یک آموزنده جدید مطالبگری و گروه های پردرد در خموشی پست های باد آورده
فاطمه پوراکرمی
روز عفاف و حجاب نیز در روزهای تاریخ کشورمان به ثبت رسید .روزی مقدس که عده ای از بانوان با حجاب کامل و شاخه های گل های الوان در خیابانها در معرض عموم از بانوی محجبه و بانوی اول زمان خود ، یاد نمودند .در تمام مراسمات حضور سلیبریتی ها دلگرمی خاصی به مردم داده می شد .اما دریغ و صد افسوس که در این موضوع خاص باز هنرمندان که نامهای خاص برای خود القاب نمودند حضور نداشتند زیرا حجاب برای آنها و تکه شال الوانی است که کف سرشان را پوشانده است .تیپهای خاص ،ماشینهای لاکچرانی ،بادیگاردهای زنجیر بدست ،راننده کرواتی بنز نشین و هنرمند یقه چاک و لباده تنگ تمام باز نازک و کفشهای قرمز،ناخونهای کاشته شد و آرایش غلیظ خلیجی .در این مراسمات حضور ندارند ،چرا که حجاب از آن عوام است و هنرمندان سینما نشین و تئاتر باز و یونان پیوند زده و زایمان کانادایی خواص می باشند .ماشین حریم خصوصی نیست ،چرا که ن ساده باید ساده نشین باشند و نورچشمی ها برای برپا نمودند نماز بالگرد سواری در آسمان های آمریکا را ترویج دهند و ماشین های لاکچرانی محلی برای دور دور و حریم عمومی تداخل با خصوصی شده .هرکس هنرمند ندیده ،تیپ خاصی را از بیرون آمدن از ماشین و ورود به پاساژهای لواسان و خریدهای میلیاردی کور کند چشم ن چادر به دندان و دوان در موسسات خیریه.
ن آتش زیر خاکستر گشتند، نی که رضا شاه نتوانست چادر از سرشان در بیاورد،نی که برای پیروزی انقلاب از مال و فرزند خود گذشت کردند و تمام دوران جنگ پا به پای مردان لباس رزم پوشیده و چادرها را به کمر بستند و اسلحه بدست از کیان کشور پاسداری نمودند.
ن عوام نی هستند که بدون ریا کش چادر را محکم نموده و بدون حرکات موزون کمر را در سطل زباله نموده و برای کودکان خود امرار معاش نمودند.کاش این همایشات و یادواره ها راهکارهایی برای حفظ حجاب انسانیت داشت .انسانیتی بدون تبعیض ،انسانیتی که ن را از مادر بودن جدا نسازد ،در حالی که ن نیمی از جامعه بشری را تشکیل داده اند و با مهر مادری تحکیم خانواده را استوار نموده اند ؛بیشترین فشار و جبر روزگار را متحمل گشته اند ؛در حالی که دولت ن را از هم تمیز نموده و عده ای خاص و مورد لطف و عنایت خود قرار داده است و پوشش خاص ن خواص ایرانی زبانزده عالم گشته است .ن غیور سنگر نشین و عوام زاده همچنان چادر به سر به دنبال ایجاد عدالت برای نسل های آینده هستند . کاش عدالت حجاب در قوانین ایران عملی گردد و حجاب و قوانین جمهوری اسلامی ایران برای تمام ن بطور مساوی محق گردد .
فاطمه پوراکرمی
طالبگری از مطالعه گر نشعات می گیرد.
شاید این روزها دستان با لمس کردن کتاب و قلم مانوس نباشند .دیروز صدای دلخراش انگشت سبابه دل هر رهگذر را به درد آورده بود.فریادها و ضجه های انگشت سبابه بسیار دلخراش بود . نزدیکش رفتم و گرم صحبت شدیم ،انگار درد را فراموش کرد ،آرام قلمی را نزدیکش بردم و به آرامی چند سطر به رشته تحریر در آورد .کتاب دایره المعارف را نشانش دادم اشک ذوق از دیدگانش سرازیر شد و آرام ،آرام صفحه ها را ورق می زد . عطر خاص برگه های کتاب هوش از سرش برده بود .گوشیم رنگ خورد تا خواستم جواب دهم باز سگرمه هایش را بهم ریخت و از من روی برگرداند و گفت وای از این رقیب بی رفیق.
آری این روزها آنقدر از انگشت سبابه کار کشیده ایم ،آنقدر مطالبگری بدون مطالب جویی به رشته تحریر در آمد که به جای تسهیل و القلم مسهل و القلم شدیم .
دوری جستن از فرهنگ کتابخوانی فرهنگ جهل پروری و جهل جویی را پرورش دادیم . هرچیز که گران شد فریاد برآورده شد اما صفهای طویلی برای کسب اجناس گران بوجود آمد. مدیر و مسئول و کارگر در صف شکر و گوشت و دلار باهم انیس شدند . کاغذ هم گران شد و برای برگه کپی همه نگران شدند اما یادشان رفته بود که گرانی کاغذ ،گرانی کتاب راهم در بر دارد .اما کسی برای گران شدن کاغذ صف نکشید .پیتزا چند برابر شد و زخم معده به اوج رسید اما نتوانست با غذای روح زخم مغز را علاج نماید .چون کتابخوانی الکترونیک با دوسطر او را علامه دهر نموده و مطالبگر ی سودجویانه را سرلوحه اعمال ی فرهنگی قرارداده شد .
امروز واجب دانستم دست نیاز بسوی بازوان و یاوران و مروجان کتابخوانی دراز نموده تا بتوانیم شهری خلاق با اصول صحیح ترویج فرهنگ کتابخوانی در کنار هنر ،هنرمندان بسازیم .شهری که در سکوت هیاهوی مدیریتی در خفقان سیلاب منیت گم گشته در جناح بازی و باند پروری غوطه ور گشته است.
باسپاس فاطمه پوراکرمی
مشکلات عمده خرمشهر نشا ت گرفته از استاد بگم بگم ،مثل ورقهای پاسور مدام حکم به یک شکل خاص تغییر پیدا می کند و برگرفته از تار موی مونثان عوام است که دنیا را متزل می نماید و سلیبریتی خواص خدمت از گیسو در دست باد می دهند.
مشکل خرمشهر از دکل و دکه و گپر نشینی به مضیف پروری گذشته ،مشکل خرمشهر حضور اعضا خانواده خواص در شهر نیست ،چراکه حضور خانواده خواص دردی از این عوام نکاهید .مشکل خرمشهر حضور کارهای بلقوه فرهنگی و اجتماعی به نورچشمی ها و خبرنامه نویسان خاص نیست .مشکل خرمشهر گرد آوری کارگران و مسئولان آچار فرانسه از این سو به ان سو نیست ،نصب بنرهای خاص به علت نزدیکی به بقچه های خاص کاسته گشته ،اما پرتاب قندان و پل صراط قهر بشردوستانه هیت مبارزان علیه سگهای ولگرد و آشتی برادرانه و شب نشینی های دوبانده همچنان در دست پدرخوانده ها در حال چرخش است تا حضور انگشتر نماها را به گردونه اضافه نماید.
مشکل خرمشهر تغییر پوشش و بزرگ کردن مدرکها و کوچک شدن بلوارها و علم شدن قلیان خانه ها و ساخت کاخ های سفید در پوشش ارتقا فرهنگ و قطب اقتصاد ،پر کردن جیب موسسات خاص اقوامی و سرکوفت زدن به بی سوادان تحصیل کرده بدون رانت .
کمی از خواب مدیریت بیدار شدن و پرده ظهر گاهی شب زنده داری جلسات ما همه باهم هستیم را کنار بگذارید و به گفته های مادر بزرگان گوش فرا داده .بقول ننه جنوبی ها مو کاری تو کاری تا بگذرد روزگاری.
شما نابودی کردید روزگار خرمشهر و اروند و قطب اقتصاد ایران .
این شهر شمارا خواص نمود و با منم زدن ها از دین این شهر خارج نمی شود مردانی که برای ماندن زمین و زمان را به وصل می نمایند . کاش می دانستند وصله نابجا چشم خودشان را کور خواهد نمود.
فاطمه پوراکرمی در حزن شهر داغ دارم
اقرا بسم ربک الذی خلق
ن والقلم و مایسطرون
بنام خالق اقرا و بنام آفرینش ن والقلم
و انسان با این دوکلمه حیات را حق مم میداند قبل از مموت
ابتدا با درایت خواندیم و با عشق نگاشتیم . همیشه خوانندگان نگارنده گان بحق زیبایی خالق هستند.
نگارنده تکمیل کننده زیبایی مخلوق در کره خاکی می باشد.
آنکه قلم راسخ را از نی شکوه گر در دست گرفت شکوه را با عشق ،عشق را با صفا ؛صفا را با مهربانی و مهربانی را با عقلانیت به رشته تحریر در خواهد آورد. چه خوانندگان و نگارنده گانی که با عشق جان خود را در سکوت مطلق و مرگ تدریجی تقدیم به قلم نمودند تا قلم همیشه پاینده بماند .
بنگار ،نگارنده آنچه که خالق یکتا بر تمام قلم ها تقدیر نموده است .و نگارش با عشق ،همان خلق نطفه در نهان مادر است .
بنگار و این نطفه کوچک را پرورش بده تا ثبات انسانیت را به حقانیت برساند.
روزها می گذرند و میروند، در حالی که هر روز ،روز قلم است ،چرا که ؛تو نگارنده زیبا نقش ،با زیبایی و عشق هر روز ،اقرا و ن قلم را می آفریند.
بنگار مهربان و بنگار بانو ،شما در کنار هم نسل ها را به رقص طبیعت تقدیم نمودید و با نگارش چرخه انسانیت را هدایت نمودید.
بنگار بانو با دستان به ظاهر ضعیف ،لیک توانمند با رویایی بنام انسانیت .بنگار ،نگارنده روزهای راستی و عشق و دروغ و ریا و مهربانی و جاه طلبی بنگار ،بنگار بنام خالق بی همتا.
تقدیم به تمام قلم چرخان روزگار .
با احترام فاطمه پوراکرمی
واسته های مردم را پوراکرمی می نگارد شاید خواسته شود
از امروز می خواهم برای دل خودم زندگی کنم .چاق باشم یا لاغر دنیا می گذرد ، قانع باشم یا شاکی ،روزگار همین است حجاب بزنم هنرمندان بی حجابی را به راحتی ترویج می دهند. بنگارم یا سکوت کنم شهر بر روال خود می چرخد .سعدی و حافظ افلاطون و سقراط وووووآنقدر نگاشتن که فقط دوخط بردنیا ماند: اگر ان ترک تبریزی بدست ارد دل مارا به خال هندوش دهم سمرقند و بخارا را ،که بخشیده شد خزر و کارون ووووو میخواهم شاد باشم و ساده بیندیشم هرچه بنگارم مسئول همان مسئول است و معارفه و انتساب و اکتساب مورثی گشته است . تلاش نمی کنم چون ژن ما دمده شده و ژن برتر در دنیا حکومت می کند. میخواهم قانع باشم ،مطالبگری و هیهات عادی شده میخ فولادی برسنگ گران اثر ناپذیر است ،ورود غیر بومی ،حضور بی خیالان، دعوای قندان و محل ست و قهر آن مدیر زخم ترکشها را التیام نمیبخشد ، میخواهم شاد باشم شاید مانند مدیران سر در برف کنم ، سگان ولگرد ،چالهای بی وجود ، سرقتهای متوالی که ماموران می گویند سرقت عادی شده .رفتن به باجه های دادگاه و هزینه های گزاف دادرسی و آزاد گشتن سارقین و مجرمین . می خواهم برای خودم مانند حقوق نجومی ها سر در لاک خود برده و بلعکس آنها با سیلی صورتم را سرخ کنم وته مانده آشغال گوشت کشورهای ملحد را بخورم ، می خواهم شاد و سرزنده زندگی کنم ،ورزش کنم و هر روز از این اداره به آن اداره برای اقساط قبض های برق و آب و گاز پیاده روی کنم .
میخواهم به دوران ماقبل تاریخ بیندیشم ،آن دوران مردم تلاش می کردند چگونه شکمهایشان را سیر کنند،دوران بعداز تاریخ مردم آموختن چگونه سفره های دیگران را خالی کنند و الان دوران دنیای مجازی مردم تلاش می کنند چگونه ریشه همدیگر را بخشکانند و خودشان بر دنیا تسلط کنند .
اما من از امروز می خواهم شاد باشم و برای خودم زندگی کنم .مارای دادیم و از مسئولین و منتخبین آموختیم که باید فقط بفکر جیب خودمان باشیم سرمان را به اموال خودمان گرم کنیم .اموال ما هم همین شام امشب و چای شیرین فردا است . نه کوه کنی بلد هستیم و نه سلطان شدن ،این روزها هم یا دفتر رومه ها بسته شده یا برای پاک کردن شیشه مصرف می شوند .دستهایم را چرب نمیکنم تا با رومه پاک کنم .میخواهم آرام در گوشه ای بنشینم و به جنگهای سایبری ،سرقت های رایانه ای ،جرم های الکترونیکی و کپی برداری های تبریک و تسلیت ها نظاره گر باشم . می خواهم برای زندگی فراموش شده زنده ها زندگی کنمll
ین جدایی ها
یا فراغ بینوایی ها
مرا کشانده به بیابان
یا که چند روزی
بشوم همنشین سنگلاخها
درد دل گویان بهرباد و باران
نسیمی نمی وزد از بیابان
دوری و هجر و فغان
سرگرفته از نو داغی روان
ای رفیق روز تنهایی
ای شفیق روز غمناکی
ببار بر سیاهی گیسوانم
بشور رنگ این تاریکی مژگانم
همنشین باد و باران سنگ و گرداب
روزهای خوش رفته
دل تنها
زار و گریان
صدایم گم شده در باد
اشکم غرق شده درخاک
قلبم در گردو غبار
پنهان گشته در خار مغان
اینجا دربیابان وفا
حرفهایم دارند هزاران گوش صفا
باد و هو هوهایش
میبرند راز مرا
میگذارند در گوش خفا
نه کسی میبرد حرفهایم
نه کسی می خندد به گریه هایم
پاهایم خسته از بی راهه
دستانم تنها در گردابه
و منم شاداب از تنهایی
در دلم گریان از رسوایی
رسوای شهر بودم در تکاپو
میجستم عشق را بهر هیاهو
دربیابان سکوت فریاد دل تنگی
می کند شاد دل زار یک رنگی
اینجا نه ریا آمده نه حسادت خانه کرده
فرش های بیابان زرحریری از شن های نرم
بوسه می زنند بی ریا
بر پاهای پرماجرای من
دستهایم دور گشتند با قلم
در پی حرفی جدید با ماسه های بی رغیب
نوازش من و این خاکها
بوسه های پیاپی بادها
گونه های سرخ آتشین
تب کرده از داغی آفتاب
شیرین و زیبا غروب دلنشین
من ماندم و تنهایی مهتاب دلگیر
رازها داشتیم باهم
شب دراز قلندر نبود بیدار
ستارها بدون ترس
چشمک میزنند باهم
برسر گیسوان پریشان من
پاهایم غلطان بر خاک
دامانم می چرخید در باد
با زوزه باد رقصیدم
بدون ترس خندیدم
هلهله ها برپا بود
مستی ناب من و مهتاب بود
همنشین بی ریا
رازدار پر صفا
خواندم و ماندم و چرخیدم
خوابیدم زیر نور آفتاب با وفا
چتر شب عاشق بود
نور روز شیدا
و منم معشوقه ستاره ها
بدون بهتان آدمها
عشق ضعیفه
بادی بر غبغب دستی بر شارب ابروبالا این ضعیفه چه ساده زود گرددعاشق بی پروا
این ضعیفه ساده و بر هیبت تو عاشق
دل برده ای با ترفند و زبان بازی
این ضعیفه یک دل دارد و یک دلبر
باحکم چهارزوج حلال و هزار محرم
زن طلا س زیور نخواهد بهر عشق
این ضعیفه قربان صدقه روح ماهت
ضعیفه ز کارخانه و طبخ و جارو نمرده
در هوس بازی خطی ارسال ،شدم گرفتار
ضعیفه گیسو بکنده شویم اسیر امنیه
اوضاع و احوال جهان بر دل ضعف ضعیفه کوچه ها مشروطه چیان نارنج عشقش له نموده
نارنجهای عشق از شاخه هاجدا چروکیده
دل ضعیفه به شیشه عطر یادرگاری خوش
در عشق تو مادیان یاغی و طغیان گری شده توپ و تشر پدر رام کننده ضعیفه تنها نشده
گویند دخت بلوغاتی دل قرص می خواهد دل بی صاحب تو چند بلوغاتی قرص می خواند
شنیده بودی دل بی صاحب نخ کش و چروکیده
ضعیفه برای وصال تو دارچین شله نویسد
ضعیفه را از فراقت ابرو پاچه بزی می خوانند دیار دگر چند ابرو نخی در بغلت خوابیدند
ضعیفه به عشقت دیده را بهر دلبر روشنی
نیک بازوان ن را ضعیفه می خوانند
من یک زن ایرانی دهه چهل هستم. افکارم هنوز یاد دلاوران را میپروراندو
نوشتارم گر بنظر ت تند است ،
تندی ان ، از ناملایمتی تندی کردار زیاده خواهان است .
پوراکرمی ها از گرمای جنوب به تنگ نیامده اند از کرکس ها و لاشخورهایی که پرستوهاساختند و در قفس خفه نمودند، فریاد می زنند .
زنده به گور کردن هر کشور به دست سران و مسئولین رده بالای کشوری بسیار دردناک است .ایران از دیر باز مهد کشور گشایان بوده است . پادشاهان برای رسیدن به آرمانهای پوچ و فانی خود،قطعه قطعه خاک پرگهر ایران را به تاراج دادند ،یکی بخارا و سمرقند را به خال لبی بخشید ،یکی قرارداد ترکمن چای را به فنا داد و یکی ویکی ویکی و وسعت ایران روز به روز همچون پارچه نامرغوب آب رفته و کوچکترشد .عدم علم و آگاهی، مدام ن را به فرنگ می فرستاندن یا ن فرنگی را به ایران می آوردند تا مدل های لباس و موی سر و آرایش را بر سر زن ایرانی هوار کنند .آدمیت غیرت و مردانگی زنده بود.باز هم مردان را مقصر می دانم که هر بلائی بر سر زنها بیاید مردان مقصر هستند . مردان ن را وادار به آرایش و بزک و دوزک می کنند ،این روزها مردان زن دماغ عملی و شکم فرو رفته و گونه برجسته می خواهند ،این روزها کجا و ان روزها کجا
هنرپیشه ها هر روز با اب رفتن جامع هایشان دل کارگردان ها را شاد می کنند و فروش فیلمشان از خروار خروار گیسو هنرپیشه و مدل آرایش ش بالا می رود.
این خواسته مردان را از دوران دفاع مقدس و حریم نوامیس دور ساخت ،جوانان ایرانی جنگیدن و جان دادن تا وجبی از خاک ایران را به دشمن ندهند و دست نامحرمی به زن ایرانی نرسد . وای که امروز کرکس های لاشخور ،خزر را به تاراج دادند ،بانکهای فرنگیان را غنی ساختند،سیستان و بلوچستان را به خاک سیاه نشاندند ،رودها را دیروز خشکانند و فردای آنروز سیل و زله ساختند ، ماهیان دریا را به تاراج گذاشتند و خاک این سرزمین را به توبره کشیدند
این لاشخورهای کرکس منش سیر نگشتند ویلا و قصر و کوهکنی و شهرک سازی و شمش طلا و برندهای آنچنانی، صفت حیوانیشان را قوی تر نمود و با حمله به نوامس هموطن خود اینبار نام پرستو را بر زن ایرانی نقش بستند .وای برشما که از هیچ اقدامی برای به اغما بردن این کشور دریغ نکردید . این ن همان نی هستند که ده ها جوان کشته شدند تا یک عراقی به آنها نزدیک نشود و امروز شما لاشخورها با رسوایی تمام از بی حیائی خودتان فیلم و عکس ارسال می کنید و خود را فریب خورده در دام پرستو می نامید. لعنت و نفرین خداوند برکسانی باد که امروز نام و رسم خود را با تکیه بر آرمان انقلاب و اسلام بدست آوردند و بدون در نظر گرفتن آرمان های بنیان گذار این انقلاب ایران را مضحکه خاص و عام نمودند.
و باز تاریخ ورق خورد
و عالمی در عزا غوطه خورد
امروز ه مردم مدرنیته ،دنیای پیشین را دنیای جهالت و نادانی میخوانند .دم از جهل مردمی می زنند که با نداشتن امکانات ،امکانات بوجود آوردند .
روزهای جهل و نادانی روزهایی بودند که امروز سرتیتر سخنان ما گشته است.
شاید یاد آوری خاطره های مختارها و عمارها و اباذر ها یا حق خواهی مسلم ها مارا هنوز درگیر خاطره سازی کوروش ها و مغلطه خوانی کمان آرش و گرز رستم و نوشته‌های گاندی و نیچه وووو
ما آموخته ایم ،یا واضع تر بگویم قبول کرده ایم که حروف الفبا را مسدود و مستور نماییم و برگهای تاریخ را با کلیک به گردش در بیاوریم .
بعد از قرنها گذشت از فاجعه کربلا فقط سیاه پوشی و نوحه سرایی ،یا کسب در آمد،اندوخته ایم، مکانی برای تردد بیافرینیم و عوارض های از عزا داری .
کمی تامل نکردیم که عزا داری را با عزاداری اجین کنیم .حسرت خوردیم که فارابی و حافظ را بنام فلان کشور زدن یا ائمه بزرگوار در کشور ما نیستند .
اما نیاموختیم که مرامشان و رسم رشادتشان را چگونه سرلوحه زندگیمان نماییم .
امروز ما چه هستیم ،چکار خواهیم کرد برای نسلهای بعد از ما ،نوحه سرایی و عزاداری سالار شهیدان را چگونه به نسلهای بعدی آموزش می دهیم .
حروف الفبا زنده هستند ،با ما در گذر زمان در حال کنکاش هستند ،حروف الفبا را در مرداب غفلت به تعفن دعوت ننماییم .بلکه با نگارش زیبا بنگاریم که امروز ما چه چیزی از رشادتها و غیرت ها و گذشت ها و صبوری ها آموخته ایم .
بنگاریم که عزای حسین ،عزای مردانگی و جسارت و صداقت است .خود بنگاریم ،برگرفته ها را کنار بگذاریم و بنگاریم امروز ما مردمان مدرنیته در دنیای دهکده جهانی اینترنت چگونه میخواهیم از جان گذشت گی گذشته گان دنیایی دور از حماقت و جهل و نادانی و وجدان و انسانیت بسازیم .
برخیزیم از خواب جهالت افکار تاریخ گذری و بنگاریم چگونه راه حسین (ع )را ادامه خواهیم داد.
یادمان باشد حسین (ع )درلباس مشکی و پرچم عزا و نوحه و شله زرد ختم نخواهد شد .یاد حسین(ع ) یاد مردانگی است.
سالروز ایام عزاداری مرد ،رشادت ،راستی و صداقت و انسان یاور انسانیت برتمام انسانهای کره خاکی تسلیت باد.
بزرگی می فرمود مواظب باشیم برای دیگران برنامه نچینیم که خدا به نیتمان زودتر برنامه چیده است.
شاید خالی از لطف نباشد در این روزهای گرامی غم و اندوه ،روزهای لباس های مشکی و نوحه سرایی ،عزاداری و نذر و نزولات، از اهداف و برنامه های حسینی یاد نماییم .
حسین (ع )بدون برنامه ریزی و اهداف جنگ به نامه های پر از اندوه کوفیان لبیک گفت و عازم کربلا شد .حسین (ع )هدفی بجز احیای حقوق مظلوم نداشت .اما درکمال ناباوری ،دشمنان دوست نما ،برنامه های شومی برای آقا چیدند که تا آخر امان نقطه حریت را بالای سر خود به جای جغه پادشاهی گذاشتند.
بعد از 1400سال و اندی انگار دوباره تاریخ به عقب ورق خورده و در کمال ناباوری ،با پیشرفت علم و دانش نقطه حریت بالا نشین گشته است و مردم خواص فراموش کرده اند از عوام به خواص رسیده اند. شاید فراموش نمودند ،که عوام پلکانی ساختند که خواص همچنان در سرگردانی نقطه حریت به رشد و تعالی برسند.
حسینی بودن و عشق به انسان ،نیازمند درک نقطه سرگردان است.
برنامه های حسینی با برنامه های خواص به اندازه همان پلکان صعود تنزل بوجود آورده است.
برنامه بچینیم برای سازندگی وبالندگی مرز و بوم ،برخلاف برنامه های مچ گیری و سرکوب نمودن همنوع خود ، این روزها نیاز به همان خواص کاریزما جهادی هستیم .
امروز در دنیای مدرنیته قصد بران دارم که عوام باشم و با عوام بودن ،کشوری خواص با سازندگی و برنددست گیری و برنامه های حسینی را سرلوحه دفتر مشق سازندگی بنامیم و بنماییم
یاحسین.
صفحه تاریخ دوران جاهلیت و قرون وسطی و عدم علم و دانایی را ورق زدیم.
خاطره بازی زیبایی بود و یه یادش بخیر و یادتان هستند ،چه خواندیم و چه مردمان ساده ای بودند برایمان ماند؛دریغ که متوجه نشدیم ماساده پنداشتیم.
یادتان هست که از پیامبر ان شتر شیرده خواندند،یادتان هستند که گفتند از خداوند برامون غذا بیار، اب دریا خشکانده شد،یادتان هستند پیامبر کشتی عظیم ساخت ،یادتان هست خواندیم پیامبر در دل آتش زنده ماند،دختری بدون ازدواج دارای فرزند شد و غذایش آسمانی بود،یادتان هست برادران ،برادرشان را در چاه انداختن ،اما به خواست خدا عزیز مصر شد ،یادتان خواندیم پیامبری در دل ماهی زنده ماند و پسرک یتیمی ناجی مسلمانان و تجار مدینه گشت ،یادتان هست خواندیم پسر سیزده سال یاور پیامبر گشت و درب خیبر از جا درآورد .یادتان هست که جنازه پسرش را تیرباران کردند و خاندانش را به اسارت بردند و سر پسردیگرش بالای نی قرآن خواند.یادتان هست، یادمان هست که چه خواندیم و چه معجزات و برکاتی از عقایدشان بر عقاید مان برکت بوجود آورد .
یادتان هست دوران بی حجابی ،حجاب افتخار بود و زن محجبه حرمت داشت و محرم و عزای حسین در دل بی دینان، خوش لانه کرده بود.یادتان هست که حرمت محرم و صفر حرمت بود و باز یادتان هست که ما.
دریغا که یادمان رفته ما همان بنده دو دست و پا هستیم،با دوچشم بیناتر و عقلی فهیمتر و دنیایی مترقی .
اما نمیدانم چطور انسانیت به سلخه کشیده شده و چطور با عقاید خود اعتماد و باور های خود را نابود کردیم .
یادمان باشد خداوند همان خداوند قوم لوط و هود و یهود و مسیحی و اسلام پیامبر هست .
دست و پا و افکار مان همان انسانهای نخستین است .اما به کجا روی آورده ایم و چگونه از هر حرفی هزاران جمله نابخشودنی بوجود می آوریم .
دل شکستن مراممان گشته ،مچ گیری پیشینه شده و تمسخر و زیاده خواهی به اختلاس روح و جان و مال آدمی مبدل گشته است .اما تا مادامی که اعضا و جوارح ما همان اعضا و جوارح آدم و حوا می باشد ،انسانیت در نهاد ما بیداری می کند.یاد حسین را در این روزها با یادحسین اجین نماییم .نزولات و برکات را حسینی اجرا کنیم .با یاد حسین دوران علی (ع ).
امروز من میخواهم یک قانون را بشکنم و نیمه خالی لیوان را نگاه کنم .دیدن نیمه پر لیوان مثبت گرایی را نشان نمی دهد که نیمه خالی آن منفی کرایی باشد .من میگویم نیمه پرلیوان که پرشده از هرجیزی که در افکار دیگران می گذرد و من نیمه خالی را به چالش می کشانم هرآنچه خودم با افکارو توانایی هایم در اختیار دارم آنرا ترسیم می کنم .نیمه خالی لیوان همان افکار و عقاید و ایده های سازنده من است که آنرا پر می کنم و کنار میز می گذارم تاعطش لبان سوزان دوستی را گوارا نماید.برگرفته از کتاب انسانیت که در دست چاپ دارم.
شاید روزهای سخت و کشتارهای دست جمعی ،مرگهای سایبری ،تهاجمات فرهنگی و اجتماعی و مشکلات مدید مالی و معنوی شاید فاصله ای بین قلبهای انسانهای سراسر دنیا بوجود آورده باشد ،شاید فشارها و جاه طلبی عده ای برای رسیدن به اهداف خودکامگی خود و قطع رابطه های ی و اقتصادی؛ راه مهرورزی را به سنگلاخ ها کشانده باشد ووووو
اما همیشه قلبهایی هستند که با مهربانی اجین گشته اند ،قلبهایی که همیشه با دست نوازشگر خداوند به رقص مهربانی پایکوبی می نماید و راه مهرورزی را بسیار کوتاه و تسهیل نموده است .شاید افراد مهربانی در کنار هم جمع شده باشند (در سراسر دنیا )کشوری خودمختار و نوپا بوجود آورده اند که اتحاد و همبستگی زیبایی در این کشور وصف ناپذیر گشته است و محک شاید یکی از استانها و قطبهای سفید بخت این کشور طلایی رنگ ،آفتاب عالم تاب باشد که، شهروند این استان از سراسر دنیا گرد هم آمده اند تا بذر آیین و مومات و مرسومات دوباره زیبا زیستن را در قلبهای هم استانی خود بکارند . این استان نورانی برای اشعه پرنور آفتاب روز و مهتاب شبانگاهی خود خانه های مهرورزی را برای کودکان ناتوان از غده های مزاحم و لجباز بنا نموده است تا مادرانی که برای مبارزه با این لجاجت راههای دشواری را گذرانده اند در سایه سار این خانه ها به آرامش خیال سپر و زره مبارزه را برگرفته و برای نجات کودک دلبند خود لالایی مهربانی را از سر بخوانند .
محک اولین و آخرین موسسه مهرورزی نبوده و نخواهد ماند ،شاخ و برگهای این درخت تنومند ریشه ای به عظمت دستان پرتوان مردم هنرجوی ایران زمین تنیده است ،تا ریشه این غدد لجباز را ریشه کن نماید .
و امروز فاطمه پوراکرمی بعنوان خادم و عضو کوچک و کوچکترین برگ این درخت با زره و سپر مدیریت موسسه خیریه بیمارستان ولی عصر (عج )خرمشهر و خبرنگار خیریه ریشه خود را در دل مردمی مقاوم و صبور نتابیده است تا حامی کودکان و بیماران این مرز و بوم باشد و ازتمامی خیرین الخصوص بزرگان درخت پر ثمره محک دعوت بعمل می آورد تا در مراسمی خاص و عمومی دست مهربانی بر قلب کودکان پرتوان خرمشهر نشانده و تخت های بیمارستان ولی عصر را با عطر گلهای الوان ،جنوب تا شمال و مشرق تا مغرب را معطر نماید .
وعده گاه ما حضور گرم سراسری خیرین ایران زمین در بیمارستان ولی عصر (عج )خرمشهر.
به زودی میزبان قدوم عطرآگین شما خواهیم بود.
با تشکر فاطمه پوراکرمی خرمشهر
http://www.ibna.ir/fa/doc/longint/279219/%D8%AD%D8%B6%D9%88%D8%B1-%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%AC%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%B3-%D8%B1%D9%88%D8%AD-%D9%85%D8%B7%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%87-%D8%A7%D8%AD%DB%8C%D8%A7-%D9%85%DB%8C-%DA%A9%D9%86%D8%AF
نده بعنوان یک خبرنگار یا فعال اجتماعی با هنجارها و رویکردهای متفاوتی روبرو شدم دردها و رنج ها را دیدم دور جنگ و آوارگی بمن خبرنگار کوچولو می گفتند همیشه تو مدرسه خبرها را جمع میکردم و رومه های دیواری درست می کردم ،مثل همه دختر بچه ها که اجازه ورود به جبهه را نداشتیم ،اما در مدرسه بعنوان بسیجی عاشق کلاش بازو بسته می کردیم. همه ما دهه 47تا49 آرزوی رفتن به جبهه ها را داشتیم هیچ غبطه و حسادتی نبود فقط حسودی با کسانی که با امضا جعلی والدین یا دستکاری به تاریخ تولد یا فرار از خونه و سواربه پشت کامیونها به جبهه رفتن .ما دخترها صندوق های کارتونی درست می کردیم و من شعر میخوندم تق وتق توجه کمک به جبهه یادت نره. شاید یادآوری روزگار جنگ و جانبازی و فداکاری تکراری شده .اما بنظر من با این همه درد هنوز یاد یاران لبخندها و اشکهایی دارد فراموش ناشدنی . سالهای بعد از صلح و جنگ فعالیت کردم از هر مشکلی نوشتم و نوشتم و رو در رو شدم .قدکشیدن یادگاران جبهه و جنگ را دیدم و به آنها افتخار کردیم و هنوز هم برایمان عزیز هستند . ان روزها مسئولین هیبتی داشتند و احترامی و بزرگی ،چون معنی مسئول جهادی معنای عشق جهاد بود ،پدر و پسر به سر رفتن به جبهه دعوا داشتند وووو
زبانم کوتاه که میخواهم در روزهای شاد خبرنگار از خبری بگویم که بسیار دردناک است .
شاید بهتراست اول از مراسم امروز که تقدیر از خیرین سلامت و یاوران سیل برگزارشد، بیان کنم. برای اولین مراسمی بدون تقدیر نامه و دست و صحبتهای فدایت شوم امروز فقط با زبانی شیرین دستاوردهای سیل ویرانگر و هجوم سیل مهربانی و اتحاد و همبستگی بود و یاوران متحد شدیم که دست اتحاد را همیشه فشرده و هیچگاه این زنجیر گسسته نشود.
اما از موضوع اصلی فارغ نشوم، با جوان بیست و دوساله ای صحبت از کار و اعتقادات و پیشرفت می کردم .گفت خانم هیچگاه حسود نبودم و حسودی نکردم ،اما اینروزها که به پیچ ساشا سبحانی میروم خیلی حسودی می کنم . درحالی که بابای وزیر نشینش با ت خاصی گفت این پسر من نیست و به او هیچ کمکی نمی کنم اما همچنان مانند ریگ در کشورامریکا پول خرج می کند .پدرو مادر من از صبح تاشب کار می کنند اما یه ماشین نداریم .در حالی که، همه بچه های مسئولین تو آمریکا و اروپا مدل ماشینهاشون را به رخ ما می کشند و شما مدام برای ما برنامه های پیشگیری از خودکشی و اعتیاد و سرقت برگزار کنید .خانم من حسودم من و تمام هم سن های من که پدر مادرهایی دارند که بلد نیستند از بیت والمال ریالی برداشت کنند حسود شدیم و مدام به آنها سرکوفت می زنیم این بود؟؟ آینده جبهه و مبارزه و جانبازی و اسارت ؟؟؟.میگفت خانم بنویس؛؛ در خبرها اعلام کن که ،بچه های نسل شصت و شش به بعد همه حسود شدند چون والدین اونها به مجلس نرفتند ،مسئول نیستند ، کلاس اختلاسگری را پشت سر نگذاستند .ما بچه های بیکار و حسود از کارگاهها فراری هستیم چون کارگاههای اختلاس بهتر جوابگوی جامعه ما بوده است .
نمیدانم این مطلب را با چه عنوانی و به دست کدام مسئول تقدیم کنم .
فاطمه پوراکرمی تقدیم به همه خبرنگارانی که با اشک درد جوانان را می نگارند
خواسته های مردم را پوراکرمی می نگارد شاید خواسته شود
از امروز می خواهم برای دل خودم زندگی کنم .چاق باشم یا لاغر دنیا می گذرد ، قانع باشم یا شاکی ،روزگار همین است حجاب بزنم هنرمندان بی حجابی را به راحتی ترویج می دهند. بنگارم یا سکوت کنم شهر بر روال خود می چرخد .سعدی و حافظ افلاطون و سقراط وووووآنقدر نگاشتن که فقط دوخط بردنیا ماند: اگر ان ترک تبریزی بدست ارد دل مارا به خال هندوش دهم سمرقند و بخارا را ،که بخشیده شد خزر و کارون ووووو میخواهم شاد باشم و ساده بیندیشم هرچه بنگارم مسئول همان مسئول است و معارفه و انتساب و اکتساب مورثی گشته است . تلاش نمی کنم چون ژن ما دمده شده و ژن برتر در دنیا حکومت می کند. میخواهم قانع باشم ،مطالبگری و هیهات عادی شده میخ فولادی برسنگ گران اثر ناپذیر است ،ورود غیر بومی ،حضور بی خیالان، دعوای قندان و محل ست و قهر آن مدیر زخم ترکشها را التیام نمیبخشد ، میخواهم شاد باشم شاید مانند مدیران سر در برف کنم ، سگان ولگرد ،چالهای بی وجود ، سرقتهای متوالی که ماموران می گویند سرقت عادی شده .رفتن به باجه های دادگاه و هزینه های گزاف دادرسی و آزاد گشتن سارقین و مجرمین . می خواهم برای خودم مانند حقوق نجومی ها سر در لاک خود برده و بلعکس آنها با سیلی صورتم را سرخ کنم وته مانده آشغال گوشت کشورهای ملحد را بخورم ، می خواهم شاد و سرزنده زندگی کنم ،ورزش کنم و هر روز از این اداره به آن اداره برای اقساط قبض های برق و آب و گاز پیاده روی کنم .
میخواهم به دوران ماقبل تاریخ بیندیشم ،آن دوران مردم تلاش می کردند چگونه شکمهایشان را سیر کنند،دوران بعداز تاریخ مردم آموختن چگونه سفره های دیگران را خالی کنند و الان دوران دنیای مجازی مردم تلاش می کنند چگونه ریشه همدیگر را بخشکانند و خودشان بر دنیا تسلط کنند .
اما من از امروز می خواهم شاد باشم و برای خودم زندگی کنم .مارای دادیم و از مسئولین و منتخبین آموختیم که باید فقط بفکر جیب خودمان باشیم سرمان را به اموال خودمان گرم کنیم .اموال ما هم همین شام امشب و چای شیرین فردا است . نه کوه کنی بلد هستیم و نه سلطان شدن ،این روزها هم یا دفتر رومه ها بسته شده یا برای پاک کردن شیشه مصرف می شوند .دستهایم را چرب نمیکنم تا با رومه پاک کنم .میخواهم آرام در گوشه ای بنشینم و به جنگهای سایبری ،سرقت های رایانه ای ،جرم های الکترونیکی و کپی برداری های تبریک و تسلیت ها نظاره گر باشم . می خواهم برای زندگی فراموش شده زنده ها زندگی کنمخواسته
مطالبگری از مطالعه گر نشعات می گیرد.
شاید این روزها دستان با لمس کردن کتاب و قلم مانوس نباشند .دیروز صدای دلخراش انگشت سبابه دل هر رهگذر را به درد آورده بود.فریادها و ضجه های انگشت سبابه بسیار دلخراش بود . نزدیکش رفتم و گرم صحبت شدیم ،انگار درد را فراموش کرد ،آرام قلمی را نزدیکش بردم و به آرامی چند سطر به رشته تحریر در آورد .کتاب دایره المعارف را نشانش دادم اشک ذوق از دیدگانش سرازیر شد و آرام ،آرام صفحه ها را ورق می زد . عطر خاص برگه های کتاب هوش از سرش برده بود .گوشیم رنگ خورد تا خواستم جواب دهم باز سگرمه هایش را بهم ریخت و از من روی برگرداند و گفت وای از این رقیب بی رفیق.
آری این روزها آنقدر از انگشت سبابه کار کشیده ایم ،آنقدر مطالبگری بدون مطالب جویی به رشته تحریر در آمد که به جای تسهیل و القلم مسهل و القلم شدیم .
دوری جستن از فرهنگ کتابخوانی فرهنگ جهل پروری و جهل جویی را پرورش دادیم . هرچیز که گران شد فریاد برآورده شد اما صفهای طویلی برای کسب اجناس گران بوجود آمد. مدیر و مسئول و کارگر در صف شکر و گوشت و دلار باهم انیس شدند . کاغذ هم گران شد و برای برگه کپی همه نگران شدند اما یادشان رفته بود که گرانی کاغذ ،گرانی کتاب راهم در بر دارد .اما کسی برای گران شدن کاغذ صف نکشید .پیتزا چند برابر شد و زخم معده به اوج رسید اما نتوانست با غذای روح زخم مغز را علاج نماید .چون کتابخوانی الکترونیک با دوسطر او را علامه دهر نموده و مطالبگر ی سودجویانه را سرلوحه اعمال ی فرهنگی قرارداده شد .
امروز واجب دانستم دست نیاز بسوی بازوان و یاوران و مروجان کتابخوانی دراز نموده تا بتوانیم شهری خلاق با اصول صحیح ترویج فرهنگ کتابخوانی در کنار هنر ،هنرمندان بسازیم .شهری که در سکوت هیاهوی مدیریتی در خفقان سیلاب منیت گم گشته در جناح بازی و باند پروری غوطه ور گشته است.
باسپاس فاطمه پوراکرمی
روزی از این دیار خواهم رفت
با پای شکسته دلی پر درد خواهم رفت
غل های کین که، برپاهایم بستی
توان رفتن زمن گرفت و من شتابان خواهم رفت
گیسوانم در باد پریشان، قلبم لرزان
دستانی یخ زده، در زوزه کشان باد خواهم رفت
میروم و باز تو ندیدی رفتن و جان کندم را
تابوت کشان بر لب بام آزادی خواهم رفت
من زغم نوشتم و تو غمی در دل نداشتی
با چشمان انتظار و اشکباران خواهم رفت
دربهارانِ سبز زندگیم که پر زغم بود
زمستان یخبندان و خواب خوش تو، خواهم رفت
رفتنم در وجودت آهی نساخت چون تو نخواستی
من با یه دنیا آه و حسرت زین جهان خواهم رفت
زبانم سرخ بود لیک ذاتش سرخیس
زبان سرخ توانی داد و باز یادم آمد که من خواهم رفت
میروم شاید کوچه های پر زغم صدایم شود
با صدای حزن آلود و چهره ای بارنگ کهولت خواهم رفت
بیا به اشعار بی جان در دفترم سربزن
شعرهایم بزم عشق گرفتند بیا دربزن
هوار و داد و بید در برگه ها برپا شده
بیا اینجا رنگ عشق بر بی رنگی بزن
ببین الفبا چگونه ماتم عشق گرفتند
برای عشق های بی هوا بانگ آزادی بزن
بخوان شعرهای بی بند و قافیه
بیا اینجا و قلب شکسته را بند بزن
من ز آزادی کلمات در هنجارم
بیا و هنجاری بر آزادی دل بزن
اینان که دم می زنند و می سرایندزغم
تو هم اینجا حقیقت را به دروغ بند بزن
بیا به اشعار بی جان در دفترم سربزن
شعرهایم بزم عشق گرفتند بیا دربزن
هوار و داد و بید در برگه ها برپا شده
بیا اینجا رنگ عشق بر بی رنگی بزن
ببین الفبا چگونه ماتم عشق گرفتند
برای عشق های بی هوا بانگ آزادی بزن
بخوان شعرهای بی بند و قافیه
بیا اینجا و قلب شکسته را بند بزن
من ز آزادی کلمات در هنجارم
بیا و هنجاری بر آزادی دل بزن
اینان که دم می زنند و می سرایندزغم
تو هم اینجا حقیقت را به دروغ بند بزن
بیا به اشعار بی جان در دفترم سربزن
شعرهایم بزم عشق گرفتند بیا دربزن
هوار و داد و بید در برگه ها برپا شده
بیا اینجا رنگ عشق بر بی رنگی بزن
ببین الفبا چگونه ماتم عشق گرفتند
برای عشق های بی هوا بانگ آزادی بزن
بخوان شعرهای بی بند و قافیه
بیا اینجا و قلب شکسته را بند بزن
من ز آزادی کلمات در هنجارم
بیا و هنجاری بر آزادی دل بزن
اینان که دم می زنند و می سرایندزغم
تو هم اینجا حقیقت را به دروغ بند بزن
درباره این سایت